Lumuha ka ng nagiisa, nakadungaw sa buwan.
Lumilipad ang isip mo,nakasabit sa ulap.
Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
Malayo ang pagtitig mo, dala ng hangin.
Akala ko ay pwede pa na umasa sa iyo.
Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
O bakit ba, pag wala ka na, ako'y kulang
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
Lumilipad ang isip mo,nakasabit sa ulap.
Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
Malayo ang pagtitig mo, dala ng hangin.
Akala ko ay pwede pa na umasa sa iyo.
Ngunit bakit, pinilit, kung ayaw ko'ng masaktan?
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
O bakit ba, pag wala ka na, ako'y kulang
Sinabe ko sa kanya, na 'di parin nililikha
ang katulad ko na parang timang,
at 'di mo parin maintindihan.
ang cake ay parang love...
masarap, maganda, attractive at hahanap-hanapin...
pero kahit maubos lagi mong maaalala kung gano kasarap...
at sa totoo lang di nauubos dahil nagiging parte sya ng sarili mo..
bilang nourishment at sa love naman...inspiration...
kagaya ng cake...ang love pang-prize din para sa mga nakagawa ng magagandang bagay...
sa love ito ung nakukuha after lahat ng hardships...
tapos, kahit gano kahirap ang pinagdadaanan at pinagdaanan, nakakalimutan dahil sa sobrang sarap...
ang cake at ang love nakaka-addict
maoobsess ka, maiinlove ng sobra-sobra....
kapag nasa isip mo na di mo na maialis...
pero,
mare-realize mo...
kapag sumobra ka na...
mauubos na sya...
at wala nang matitira...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home